امروز همان دبستانی هایی که زمانی چشم امیدش بودند،

راهش را ادامه می دهند...

یادتان هست...؟!

صفحه اول کتاب ابتدایی...

امید من به شما دبستانی هاست.

امام خمینی (ره)

* * * *

یادتونه به بهمن که می رسیدیم چه شور و شوقی داشتیم

برا تزئین و سبقت گرفتن از کلاسای دیگه

برای قشنگ تر کردن کلاسمون...؟

مخصوصاً روزای دوره ی ابتدایی...

چه روزای خوشی بود...

جشنای مدرسه هامون... چه حال و هوای خوبی بود...

*

و حالا که بزرگ تر شدیم... چه سخته خندیدن...

اون روزا دهه فجر نماد شادی بود...

آقای مسئول؟!

دهه ی فجره...

کودکی هامون این روزها به خنده گذشت؛

کاری کن که بزرگ تر شدنمون خنده رو از لبامون دور نکنه...

هم سرزمین من... بکوش... نترس...

پاک زندگی کن... و ... آباد کن...

هرچند ...میدونم سخته... *

*

یه چیز دیگه...

همیشه فقط سختیای خودمونو نبینیم...

جاهای دیگه، همسایه مون، دوستمون،

چند قدم اون طرف و این طرف،

کشورای دیگه و ملتای دیگه رو هم ببینیم؛

و بگیم... خدا رو شکر... هرچند سخت میگذره...*

عزیزانم...

استقلالتون، آزادیتون، و پیروزیتون مبارک...*